De geschiedenis van De Vrouw Dina. Vandaag de dag zeilt daar een prachtige tjalk genaamd De Vrouw Dina. Niemand ziet wat daar allemaal aan vooraf is gegaan. Hieronder lichten wij een puntje van de sluier op.
Voorjaar 2009
Het schip was niet af, het interieur was niet overal ingetimmerd, er werd nog geschilderd en getuigd. Het schip moest nog worden klaargemaakt om door de keuring van het ministerie van IVW te komen. We mochten zeilen lenen voor de proefvaart op de Braasem en zo kwam het schip ook door de keuring.
Vrienden
Gelukkig mag de tjalk zich rijk rekenen aan een schare van vrienden die met volle moed telkens weer kwamen opdagen om haar de goede richting in te helpen. Bij deze dank aan iedereen die zo gul inzet toonde gedurende de laatste loodjes! En wat was het ook gezellig
Belangrijke stappen
Voordat het zover was kreeg de tjalk in Alphen aan den Rijn bij de Werf Falcon haar mast (deze belangrijke gebeurtenis is vastgelegd op video).
Daar is ook het staaltje vakmanschap aangaande de elektra geleverd door Johan Lebbing en Erné van Til.
Har Huigsloot vooral bedankt voor je probleemoplossend vermogen voor wat betreft de loodgieterij!
En dan nog een tweede belangrijke gebeurtenis.De giek komt aan boord, de Vrouw Dina krijgt al het uiterlijk van een zeilende tjalk!
Utrecht
In de museum haven van Utrecht mocht de tjalk dankzij de hulpvaardigheid van de bewoners wel 3 maanden liggen als passant!
Tijdens die periode begon Paul van de Pol samen met zijn vader met het grootste gedeelte van het schip te betimmeren.
Tegenslag
Helaas heeft de bouw ook tegenslagen gekend.
De periode in Steenwijk met minder vakkundige mensen, wordt dus maar gauw vergeten en overgeslagen.
Al leverde het wel een paar prachtige foto’s van de Weerribben op.
Oktober 2007
De tjalk kon wegvaren nadat ze voor restauratie twee jaar op de werf heeft doorgebracht. Met oog voor detail en met verstand van zaken voor wat betreft het staalwerk, is er weer een mooie robuuste tjalk opgebouwd.
Een idee wordt een plan
Na veel omzwervingen over de wereldzeeën en het afronden van de zeevaartschool, kwam het idee traditionele zeilvaart boven drijven. Zo werd de tjalk in 2003 gevonden. Toen geheten De Onrust,daar lag ze, in een zeer vervallen staat in een zijarm van een rivier bij Ter Aar. Toch konden de treurnis, de dorre bladeren, bergen kompost en roest het niet winnen van het plan tot wederopbouw.
Hoe het begon
Ooit in 1974 was het schip “De Onrust” een familieschip, ze werd toen gebruikt als vakantieboot, gewoon met een hoge opbouw en zonder zwaarden. Lekker het wad op en droogvallen of naar de pittoreske plaatsjes aan het Ijsselmeer.
©Sail-Holland
